Vandaag de 2e film uit de reeks fantomas films

Na een aantal films niet uit te hebben gekeken(quo vadis/ The last days of Pompeji)  eindelijk weer een film die echt bleef boeien tot het einde. Misschien was het omdat de beeldkwaliteit goed was, maar het kreeg van mij een 7.

Natuurlijk is er nog veel op op aan te merken, het einde was bijvoorbeeld erg abrupt en onverwacht, maar verder zat het verhaal goed in elkaar. Waren de begeleidende teksten ter ondersteuning van het verhaal en niet zoals bijvoorbeeld bij Quo Vadis  waar de  beelden ter ondersteuning waren van de geprojecteerde tekst.

Vandaag zijn we beland in 1913 bij de film “The student of prague”

Het verhaal was in mijn ogen erg vlak en sprong van de hak op de tak, zonder verdieping in de afzonderlijke verhaallijnen. De hoofdpersoon komt in het begin een persoon tegen met wie hij een deal sluit, de duivel? Deze persoon koopt, door gebruik te maken van een truuk, zijn spiegelbeeld. De rest van de film wordt hij geplaagd door dit spiegelbeeld. Hoe is dit wezen ontsnapt van de “duivel”? Hij redt op een gegeven moment een vrouw en wil daarna direct met haar trouwen. Maar moet daardoor duelleren met haar verloofde, zijn spiegelbeeld houd zich niet aan de afspraak en zal hij maakt een deal met de vader van de vrouw om de verloofde niet te doden, maar Op het einde van de film schiet hij zijn dubbelganger dood en als het weg is ontdekt hij zijn eigen bloed en realiseert zich dat hij zichzelf gedood heeft.

Het lijkt dus dat gaande het verhaal de deal met de duivel een psychologisch drama  te  worden waarbij de hoofdpersoon zichzelf afkeert van zijn duistere kant en door die kant te “vermoorden” hij zichzelf vermoord.

We zijn al weer bezig met de laatste film van ons lijstje uit 1912. Het gaat om de Deense stomme film “The pride of the circus”.

De film verteld het verhaal van een koorddanser die verliefd wordt de dochter van de burgermeester van het stadje waarin ze optreden. Nadat hij haar gered heeft uit een brandend huis, vraagt hij haar ten huwelijk. Maar hun liefde wordt tegengewerkt door haar vader, die niet wil dat zijn dochter met een circusartiest trouwt en door een vrouw van het circus die ook verliefd op hem is. Nadat hij een fantastische act opvoert waarbij hij vanaf de grond bovenin de kerktoren over het koord loopt draait iedereen bij en leven ze nog lang en gelukkig.

Ik geef de film een 5. Het verhaal wordt erg snel verteld en zit vol met clichés, zelfs voor die tijd. Wat me mee viel was dat de hoeveelheid overacting, vergeleken met andere films uit 1912, aardig meevalt.